DU Poz. 1137

OBWIESZCZENIE

MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 30 sierpnia 2012 r.

w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo o ruchu drogowym

pojazd zabytkowy – pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub znaj duje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami;

Dz.U. 2003 Nr 162 poz. 1568

USTAWA z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami

Rozdział 1 Przepisy ogólne

Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) zabytek – nieruchomość lub rzecz ruchomą, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową;

Obowiązujące kryteria oceny sprowadzanych pojazdów zabytkowych/kolekcjonerskich -

Urzędy Celne do 2014r.Pojazd kolekcjonerski/zabytkowy od 2001 roku. do 2009 1. powinien posiadać co najmniej 25 lat i musi być (w modelu) nie produkowany od lat 15;
2. powinien posiadać minimum 75% zachowanych części oryginalnych (w tym główne podzespoły);
3. pojazdy mające mniej niż 25 lat o ile są egzemplarzami unikalnymi, z racji wyjątkowych rozwiązań konstrukcyjnych i jednostkowej produkcji, powinny się charakteryzować przynajmniej jedną z niżej wymienionych cech:

• posiada oryginalne wykonanie lub został odrestaurowany na bazie oryginalnych elementów; przykład: pojazd odbudowany w oparciu o oryginalne części; min 75% części oryginalnych

• posiada unikalne rozwiązania konstrukcyjne;

• dokumentuje ważne etapy rozwoju techniki motoryzacyjnej;

• związany był z ważnymi wydarzeniami historycznymi; przykład:

• użytkowany był przez osoby powszechnie uznane za wyjątkowo ważne;

• miał związek z ważnymi osiągnięciami sportowymi; przykład:

• został odtworzony wiernie, zgodnie z technologią z okresu jego produkcji; przykład: replika wykonana zgodnie z projektem i technologią z okresu produkcji oryginału.

Od roku 2009  pojazd zabytkowy /kolekcjonerski to pojazd mechaniczny który przepisy realizowano w UC do 2014r.

1. posiada co najmniej 30 lat;

2. jego stan jest oryginalny, bez znacznych zmian podwozia, układu kierowniczego lub hamulcowego, silnika;

3. model lub typ nie jest produkowany;

4. występuje stosunkowo rzadko;

5. nie jest normalnie stosowany do jego oryginalnego celu;

6. jest przedmiotem specjalnych transakcji poza normalnym handlem podobnymi artykułami użytkowymi;

7. posiada znaczną wartość

8. mogą to być też pojazdy mniej niż 30-sto letnie, które, co może być udowodnione brały udział w wydarzeniu historycznym;

9. samochody wyścigowe, które, co może zostać udowodnione, zostały zaprojektowane, zbudowane i wykorzystane wyłącznie do zawodów i osiągnęły znaczące sportowe sukcesy w prestiżowych krajowych i międzynarodowych wydarzeniach.

Samochód - pojazd, kolekcjonerski /zabytkowy w rozumieniu przepisów celnych od 2014r.

Od 1 stycznia 2014 r. nastąpiły zmiany niektórych kryteriów uznawania pojazdów za przedmioty kolekcjonerskie, co jest wynikiem nowych przepisów wprowadzonych we Wspólnej Taryfie Celnej.

Istotą wprowadzonych zmian, zawartych w Uwadze dodatkowej do działu 97 WTC, jest przyjęcie dla potrzeb klasyfikacji taryfowej trzech podstawowych kryteriów decydujących o uznaniu pojazdu za kolekcjonerski;

pozycja 9705 obejmuje nadal kolekcjonerskie pojazdy silnikowe o znaczeniu historycznym lub etnograficznym, które są:

a) w oryginalnym stanie, bez istotnych zmian podwozia, karoserii, układu kierowniczego, hamulcowego, systemu napędowego lub zawieszenia i silnika. Dopuszczalna jest naprawa i konserwacja. Uszkodzone lub zużyte części, akcesoria i podzespoły mogą zostać zastąpione, pod warunkiem, że pojazd jest zachowany i utrzymany w odpowiednim stanie historycznym.

Pojazdy zmodernizowane lub zmodyfikowane są wykluczone.

b) co najmniej 30-letnie;

c) modelu lub typu, który nie jest już produkowany.

Dla potrzeb klasyfikacji taryfowej, w przypadku pojazdów, które spełniają powyższe trzy kryteria (a, b, c) uznaje się, że mają wymagane cechy do włączenia do kolekcji.

Może to być pojazd młodszy niż 30 letni który;

• związany był z ważnymi wydarzeniami historycznymi;

• jest wykonany (przystosowany do celów sportowych ) jako samochód przeznaczony do wyścigów sportowych i miał związek z ważnymi osiągnięciami sportowymi; - np.; samochód który zwyciężył w zawodach o znaczącym prestiżu ;

kolor żółty elementy które zostały zmienione lub wyłączone z definicji 

Wybrane przepisy ustawy o ochronie zabytków.

Dz.U. 2003 Nr 162 poz. 1568

USTAWA z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami

Rozdział 1 Przepisy ogólne

Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) zabytek – nieruchomość lub rzecz ruchomą, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową;

3) zabytek ruchomy – rzecz ruchomą, jej część lub zespół rzeczy ruchomych, o których mowa w pkt 1;

6) prace konserwatorskie – działania mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku, zahamowanie procesów jego destrukcji oraz dokumentowanie tych działań;

7) prace restauratorskie – działania mające na celu wyeksponowanie wartości artystycznych i estetycznych zabytku, w tym, jeżeli istnieje taka potrzeba, uzupełnienie lub odtworzenie jego części, oraz dokumentowanie tych działań;

Art. 6. 1. Ochronie i opiece podlegają, bez względu na stan zachowania:

2) zabytki ruchome będące, w szczególności:

b) kolekcjami stanowiącymi zbiory przedmiotów zgromadzonych i uporządkowanych według koncepcji osób, które tworzyły te kolekcje,

d) wytworami techniki, a zwłaszcza urządzeniami, środkami transportu oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej, charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki, dokumentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego,

Art. 7. Formami ochrony zabytków są:

1) wpis do rejestru zabytków;

2) uznanie za pomnik historii;

3) utworzenie parku kulturowego;

4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego

Art. 8. Rejestr zabytków, zwany dalej „rejestrem”, dla zabytków znajdujących się na terenie województwa prowadzi wojewódzki konserwator zabytków.

Art. 10.

1. Do rejestru wpisuje się zabytek ruchomy na podstawie decyzji wydanej przez wojewódzkiego konserwatora zabytków na wniosek właściciela zabytku.

2. Wojewódzki konserwator zabytków może wydać z urzędu decyzję o wpisie zabytku ruchomego do rejestru w przypadku uzasadnionej obawy zniszczenia, uszkodzenia lub nielegalnego wywiezienia zabytku za granicę albo wywiezienia za granicę zabytku o wyjątkowej wartości historycznej, artystycznej lub naukowej.

Uwaga; Jeżeli zabytek nie został wpisany do rejestru to nie oznacza to jednocześnie że( nie jest zabytkiem) nie podlega ustawie o ochronie zabytków , i nie dotyczą go przepisy ustawy w zakresie ochrony zabytków !!!! - patrz definicja zabytku w przepisach ustawy o ochronie zabytków.

Art. 51. 1. Jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę wymagają zabytki zaliczane do jednej z następujących kategorii:
14) środków transportu, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 32 000 zł;
15) innych kategorii, niewymienionych w pkt 1–14, obejmujących zabytki, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 16 000 zł.
4. Zabytki:
1) wpisane do rejestru,
2) wchodzące w skład zbiorów publicznych, które stanowią własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek organizacyjnych zaliczanych do sektora finansów publicznych,
3) znajdujące się w inwentarzach muzeów lub narodowym zasobie bibliotecznym
– nie mogą być wywożone za granicę na stałe
Art. 53.
1. Jednorazowe pozwolenie na czasowy wywóz zabytku za granicę wydaje wojewódzki konserwator zabytków na wniosek osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej, w której posiadaniu znajduje się zabytek, mającej zamiar jednorazowo wywieźć za granicę ten zabytek w celach użytkowych lub wystawienniczych albo dla przeprowadzenia prac konserwatorskich.
2. Termin ważności pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 3 lata od dnia wydania tego pozwolenia.
Art. 54.
1. Wielokrotne pozwolenie indywidualne na czasowy wywóz zabytku za granicę wydaje wojewódzki konserwator zabytków na wniosek osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej, w której posiadaniu znajduje się zabytek, mającej zamiar wielokrotnie wywozić za granicę ten zabytek w celach użytkowych lub wystawienniczych.
2. Termin ważności pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 3 lata od dnia wydania tego pozwolenia.
Art. 55.
1. Wielokrotne pozwolenie ogólne na czasowy wywóz zabytków za granicę wydaje wojewódzki konserwator zabytków na wniosek muzeum lub innej instytucji kultury, która w związku z prowadzoną działalnością zamierza wielokrotnie wywozić za granicę swoje zbiory, w całości lub w części, w celach wystawienniczych.
2. Termin ważności pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 5 lat od dnia wydania tego pozwolenia.

Art. 59.
1. Pozwolenia na wywóz za granicę nie wymagają:
1) zabytki nieobjęte kategoriami wskazanymi w art. 51 ust. 1;
2) zabytki przywiezione z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, które są objęte procedurą odprawy czasowej lub procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów prawa celnego;
8) zabytki, które posiadają potwierdzenie wwozu wystawione przez organ celny lub Straż Graniczną zgodnie z art. 59 ust. 3 pkt 4.
2. Jeżeli wywóz zabytku jest dokonywany bez pozwolenia, o którym mowa w art. 51 ust. 1 i 3, a cechy zabytku wskazują, że jego wywóz wymaga pozwolenia, organ Straży Granicznej lub organ celny może zażądać od osoby dokonującej wywozu zabytku okazania dokumentu potwierdzającego fakt, że wywożony zabytek nie wymaga pozwolenia.
Przepisy karne
Art. 108.
1. Kto niszczy lub uszkadza zabytek, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 109.
1. Kto bez pozwolenia wywozi zabytek za granicę lub po wywiezieniu go za granicę nie sprowadza do kraju w okresie ważności pozwolenia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 109a.
Kto podrabia lub przerabia zabytek w celu użycia go w obrocie zabytkami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 109b. Kto rzecz ruchomą zbywa jako zabytek ruchomy albo zbywa zabytek jako inny zabytek, wiedząc, że są one podrobione lub przerobione, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 110.
1. Kto będąc właścicielem lub posiadaczem zabytku nie zabezpieczył go w należyty sposób przed uszkodzeniem, zniszczeniem, zaginięciem lub kradzieżą, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Art. 111.
1. Kto bez pozwolenia albo wbrew warunkom pozwolenia poszukuje ukrytych lub porzuconych zabytków, w tym przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny

Całość postępowania administracyjnego dotyczącego ujęcia pojazdu w Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków przeprowadza odpowiedni Wojewódzki Konserwator Zabytków na wniosek właściciela zabytku.
1. Oceny pojazdu dokonuje WKZ na podstawie opinii rzeczoznawcy do spraw techniki samochodowej, eksperta z dziedziny pojazdów zabytkowych , przy zastosowaniu przedstawionych powyżej kryteriów

2. Kolejnym etapem jest wykonanie karty ewidencyjnej ruchomego zabytku techniki (w dwóch oryginalnych egzemplarzach) wg wzoru KOBiDZ. (tzw. biała karta)

3. Po przyjęciu prawidłowo wykonanej karty WKZ włącza ją do wojewódzkiej ewidencji zabytków, wydając jednocześnie stosowne potwierdzenie.

Dodaj komentarz